It is better to be hated for what you are than to be loved for what you are not


23 March 2011

Dah besar nak jadi apa?

Soalan yang selalu ditanya masa kita kecik-kecik dulu (apsal org cakap 'kecik-kecik' eh?).  Skrang dah besar or should I say dah 'besar-besar', aku tujukan soalan yang sama kat anak murid.  Jawapan klise dorang ialah nak jadi doktor, cikgu, peguam...

Dulu aku memang bertekad taknak jadi cikgu.  Sebabnya mak bapak aku cikgu dan aku rasa jadi cikgu ni satu kerja yang amat tak glamour.  Tiap2 malam keje mak bapak aku merait buku & tulis Buku Ringkasan.  Cuma bila Hari Guru je aku rasa macam pekerjaan ni job yang happening sebab mak bapak aku bawa balik banyak hadiah.  Ada bagi bunga, coklat, pen merah dan macam2 lagi akupun dah tak hingat.  Tapi yang aku tahu aku la orang yang paling excited hari tu sebab bila sampai je umah aku yang jadi tukang bukak hadiah2 tu.  Kalau hadiah tu coklat atau kek cepat2 aku lahap sebelum adik2 aku nampak.  Kalau buku nota kecik2 tu aku dah awal2 sorok sebab takut adik aku sambar.  

Aku rasa mak bapak aku paling suka kalau dapat hadiah pen merah.  Yelah, pen merah ni kan kena guna setiap hari so takyah mak bapak aku dok asyik beli pen je.  So, nowadays bila tiba je nak Hari Guru aku dah siap belikan berkotak pen merah untuk anak2 aku bagi kat cikgu dorang.

Masa mak bapak aku mengajar kat kampung, kiranya ulu jugak la sekolah ni (on way kiri kanan penuh hutan dan kebun2 je) sebab dorang kena kuar umah kul 6 pagi tak silap aku (nama sek aku tak ingat dah) time Hari Guru dorang tak la dapat hadiah mahal mahal macam masa ngajar sek kat bandar tapi aku cakap hadiah2 dari dorang ni cukup tacing (touching).  Most of them adalah anak petani, buat keje kampung je, tinggal rumah papan, datang sekolah pun ada yang pakai selipar je.  Dorang tulis surat2 ucap terima kasih kat cikgu.  Ayat2 dorang memang kelakar, ye la,  bayangkan budak darjah 1, 2, 3 tulis surat.   Aku yang baru 6 tahun pun tacing bila baca surat2 dorang.  Bila musim buah lagi best.  Penuh la satu but kreta dengan durian, rambutan, manggis, langsat.  Sume tu anak2 murid bagi.  Bila diingat balik aku rasa macam nak kembali ke zaman tu balik.  Orang kampung memang baik hati dan penuh dengan budi bahasa dan adab sopan yang tinggi. 

O ye, masa aku umur 6 tahun mak aku masukkan darjah 1 kat sekolah mak aku ngajar ni.  Aku pun suka la bila dapat ikut mak gi keje, mak sendiri ajar kan best...boleh manja2.  Lagipun senang la mak bapak aku angkut aku sekali gi keje.  Masa tu mak bapak aku ngajar sekolah yang sama.  Kalau nak tau kelas darjah 1 tu bangunannya macam rumah kampung klasik (aku mmg jakun masa tu sebab 1st time masuk kg), walaupun dari kayu tapi macam cosy je...kalau korang tgk citer P.Ramlee (tajuk tak ingat) jadi cikgu tu,  haa...camtu la rupa kelas dia tapi lagi cantik la.   Kat sebelah bangunan tu siap ada kolam kecik, penuh dengan berudu.  Bila waktu rehat & balik sini la heaven aku...duduk tepi kolam, seluk tangan tangkap berudu tu.  Kekadang aku picit2 berudu tu (masa tu aku tak tau berudu tu anak katak, aku ingat tu anak2 ikan hodoh hahaha!).

Ok back to kisah 1st time masuk ke kelas tadi.  Mak suruh aku duduk depan sekali, lepas tu mak tinggalkan aku.  Melalak la aku kat kelas tu. Aku ingat mak aku yang ajar kat kelas tu, rupa2 cikgu lain hahaha...padan muka.

p/s  risau...anak sulung tak dapat decide lagi apa cita2 dia






No comments:

Post a Comment

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...